Maria Serebriakova, plaster and wood, 1993
De Russische kunstenares Maria Serebriakova benadert haar gevoel van vereenzaming en wanhoop op een filosofische wijze. Ze symboliseert de verloren identiteit van de mensheid door gebruik te maken van alledaagse, eenvoudige objecten. Ze verweeft realiteit en fictie door de dingen uit hun stille werkelijkheid te plukken. Serebriakova refereert aan de zoektocht naar zichzelf. Er is de herwonnen bevraging naar de nieuwe betekenis van mensen en dingen, gerelateerd met velerlei mogelijke objecten.
Dit werk uit 1993 staat voor de balans in de dialoog. Ze symboliseert hier de communicatieve kracht van kunst. Het overschrijdt alle taalbarrières en is universeel geladen. Een filosofisch gesprek overheen onze planeet is wereldomvattend en biedt een mondiaal evenwicht dankzij een gelijkwaardige behandeling.
– Voor meer werken van deze kunstenaar, contacteer de galerie. –